Kanë jetuar nën një çati, por njëri prej bashkëshortëve është infektuar dhe tjetri jo, ndonëse ka qenë në kontakt të drejtpërdrejtë duke u kujdesur për të.

Kjo është një ndër pikëpyetjet më të mëdha (veç të tjerash) që mundon njerëzit, por që shkenca e ka një përgjigje më në fund.

Studiues nga e gjithë bota, të udhëhequr nga Universiteti “Rockfeller” në Nju-Jork, kanë zbuluar se një përqindje e të infektuarve nuk prodhojnë dot molekulën përgjegjëse që i mbron nga viruset që sulmojnë trupin.

Me pak fjalë, e lidhin me gjenet. “Ne u përqendruam te personat e sëmurë rëndë dhe zbuluam se ka 10-12 për qind të rasteve që kanë një karakteristikë të veçantë gjenetike, çka i bën që trupi i tyre të mos jetë në gjendje të prodhojë interferon, molekulën e parë mbrojtëse”, citon Giuseppe NOvelli, mjek në një poliklinikë në Romë dhe president i fonacionit “Giovanni Lorenzini” në Milano.

Veç kësaj molekule, studimi flet edhe për ndryshime të tjera gjenetike që sjellin rezistencë ndaj virusit për një grusht njerëzish që presupozohet të kenë imunitet natyror ndaj koronavirusit.

“Imuniteti nuk krijohet vetëm nga antitrupat. Ekziston gjithashtu dhe i ashtuquajturi imunitet qelizor. Në këtë rast është thelbësore të studiohen limfocitet. Ne kemi atë që e quajmë imunitet natyror, të ndërmjetësuar nga qelizat, në të cilin hyn në lojë sistemi imunitar qelizor, i cili mund t’ju mbrojë shumë herë më gjatë se antitrupat që mund të zhduken”, sqaron Roberto Luzati, profesor i sëmundjeve infektive në Universitetin e Triestes.