Karo Astapov, një profesionist i pavarur nga Moska, në pushime në Romë gjen makinën e tij të grabitur dhe mbulon lagjen me fletushka: «Na e morën gjithçka, por zemra na është thyer vetëm për “Goroshek”. Na ndihmonte kudo. Policia nuk na ndihmoi»

Pushimet ishin të mrekullueshme. Kthimi si turist në Itali – fluturimi me avion nga Moska në mes të gushtit, marrja e një makine për të lëvizur lirisht – ishte një ëndërr. Karo Astapov, 30 vjeç, profesionist i pavarur në fushën e inxhinierisë së softuerit – kishte qenë në Romë edhe pranverën e kaluar me të fejuarën e tij, Ann, dhe kishte mbetur aq i magjepsur nga magjia e ushqimit, monumenteve dhe disa perëndimeve, saqë deshi të kthehej sërish me të dhe anëtarët më të ngushtë të familjes, për t’i përjetuar së bashku ato emocione.

Por gjithçka përfundoi keq. Një grabitje me forcë në zemër të Trasteveres, në mes të ditës: xhami i thyer dhe katër valixhe të vjedhura nga grabitësit, përveç dy çantave të mbushura plot me sende me vlerë, kompjuterë, para, bizhuteri, por sidomos një objekt shumë i dashur: kukullën e gjelbër Goroshek, «Pisellino», pellushin e Karo dhe Ann, me gjatësi njëzet centimetra, e grabitur së bashku me gjithçka tjetër. Një goditje në zemër për Karo, një djalë i dashuruar dhe i ndjeshëm, i cili flet për «Pisellino» si për «një mik të vërtetë, të gjallë, të pazëvendësueshëm, e jo thjesht një lodër…»

Sapo çifti u bë i vetëdijshëm se «Pisellino» kishte përfunduar në duar të kriminelëve, me lutjet për policinë që të vepronte, me komplikimet burokratike me ambasadën dhe përfundimisht me zgjatjen e qëndrimit në Romë me shpresë se do e gjenin pellushin “Goroshek” dhe pjesën tjetër te gjërave që ishte grabitur, duke besuar se qindra fletushka të ngjitura në lagje do ti ndihmonin.

«Good morning, I’m an Italian journalist…» Kontakti nuk ishte i vështirë. Karo Astapov, ndërkohë i kthyer në Moskë, nuk priste tjetër veçse një telefonatë nga Roma. «Thank you very much, I hope in a miracle…». A do të ndodhë, mrekullia, pas këtij artikulli? Në ndërkohë, ja, tregimi i gjatë dhe emocionues i një pushimi të përfunduar me zemrën e thyer, pa pellushin që Karo dhe Ann shpresojnë akoma ta gjejnë, falë premtimit për një shpërblim rekord… (biseda u zhvillua në anglisht, me premtimin për një darkë në Romë)

Inxhinier Karo Astapov, trego… Si nisi udhëtimi, si shkoi?
«Unë dhe Ann jetojmë në Rusi, jam një profesionist i pavarur në sektorin IT, punojmë nga distanca dhe na pëlqen shumë të udhëtojmë. Në maj të vitit 2024 ishim në Romë, na pëlqeu shumë dhe vendosëm të ktheheshim me familjen. Pra, në gusht 2024 fluturuam përsëri në Romë me nënën, motrën dhe nipin e 4 vjeçar. Morëm një makinë dhe udhëtuam për dy javë në të gjithë Italinë dhe edhe në Zvicër. Ishte një udhëtim magjepsës, fantastik dhe befasues. Pjesa e fundit ishte sërish në Romë…»

Dhe aty ndodhi ngjarja fatkeqe.
«Më 1 Shtator, ditën e lindjes së motrës sime, u larguam nga hoteli në lagjen Trastevere, në rrugën Emilio Morosini, duke vendosur çantat dhe valixhet në bagazhin e makinës. Duke qenë se kishim shumë gjëra, lëmë dy çanta në sediljen e pasme. Ishte ora 11 të mëngjesit. Shkuam të hamë mëngjes për festën e ditëlindjes. Në orën 15 u kthyen dhe zbuluam se xhami i pasëm ishte i thyer dhe valixhet, çantat, gjithçka ishte vjedhur. Kishim 4 laptopë, pajisje inteligjente, kufje, ora, portofolë me para, dokumente, bizhuteri ari, shumë dhurata dhe rroba».

Një grabitje e konsiderueshme: sa do të arrijë shuma?
«Shuma është sigurisht mbi 20,000 euro. Por kjo nuk është gjëja më ofenduese. Kishim gjëra përkujtimore dhe shumë të rëndësishme për ne. Gjëja më e rëndësishme që humbëm ishte një lodër e gjelbër në formë pishe, e quajtur Goroshek. Kjo është lodra e të fejuarës sime që ia dhashë në fillim të historisë sonë më shumë se 10 vjet më parë. Për të tjerët, është një lodër normale. Por për ne është pjesa më e mirë e jetës sonë, e gjithë historia dhe simboli i dashurisë tonë. Kjo lodër ishte pothuajse e gjallë, ishte gjithmonë dhe kudo me ne. Ka udhëtuar gjithmonë me ne…»

Një shifër prej 20,000 eurosh: a është serioze?
«Po, konfirmoj, sigurisht. Ai pellush është një simbol me një vlerë të madhe për mua dhe Ann. Të gjithë njerëzit kanë qenë shumë të mirë dhe kanë kërkuar të ndihmojnë, të gjithë përveç policisë, e cila ka mundësinë dhe burimet për ta bërë këtë».
A doni të thoni se me GPS mund të kishin kapur grabitësit?
«Duke ndjekur sinjalin, shkuam përpara pallatit ku ndodheshin gjërat tona elektronike. E thirrëm policinë, por ata na thanë se edhe sikur kriminelët të ishin brenda, nuk do të mund të hynin në një shtëpi private dhe t’i arrestonin. Ne bëmë një raund në të gjitha qendrat e mbetjeve afër Romës. U kërkuam atyre të bënin kujdes, nëse rastësisht do të gjenin lodrën, u premtuam të gjithë atyre me të cilët folëm se do t’i paguanim deri në 20,000 euro». Shpresojmë për mrekullinë, nuk na mbetet gjë tjetër…
«Do doja që sa më shumë njerëz të njihnin historinë tonë, për të shmangur situata të ngjashme në të ardhmen. Çdo kënd dhe çdo poster duhet të paralajmërojë turistët në Itali se këtu është e rrezikshme».

Përgëzime, Karo. Dhe shumë fat për atë që – si dihet kurrë – do të arrijë vërtet ta gjejë atë, të hedhur në ndonjë qoshe, atë pellush të gjelbër, që nga ky moment vlen një pasuri…Lajmi i marrë nga Corriere della Sera