Ditët në Tokë po zgjasin ngadalë, ndërsa hëna gradualisht largohet nga planeti ynë, ka treguar një studim i ri.

Shkencëtarët zbuluan se ndërsa hëna lëviz më larg, ndikimi i saj gravitacional në ndryshim në Tokë po ngadalëson rrotullimin e planetit dhe po i bën ditët gjithnjë e më të gjata. Ata parashikuan se ditët në planetin tonë mund të zgjasin 25 orë, por vunë në dukje se do të duheshin rreth 200 milionë vjet për këtë.

“Ndërsa hëna largohet, Toka është si një patinator që rrotullohet, i cili ngadalësohet ndërsa shtrijnë krahët,” shpjegoi gjeoshencëtari Stephen Meyers, një profesor në Universitetin e Ëisconsin-Madison.
Hëna ndodhet rreth 238,000 milje larg planetit tonë, duke marrë rreth 27.3 ditë për të përfunduar një orbitë të vetme rreth Tokës.

Por kërkimet e mëparshme zbuluan se hëna po largohet më tej me rreth 3.81 cm në vit, që do të thotë se do të duhet më shumë kohë për të lëvizur rreth planetit tonë. Në një moment, hëna do të arrijë një distancë të qëndrueshme dhe do të jetë e dukshme vetëm nga njëra anë e planetit tonë.
Për studimin e tij, Meyers dhe kolegu i tij rindërtuan historinë e thellë të marrëdhënies së Tokës me Hënën.
Ata zbuluan se 1.4 miliardë vjet më parë, një ditë në Tokë zgjati vetëm rreth 18 orë. Për t’i referuar asaj llogaritjeje, studiuesit shpikën një metodë statistikore që lidh teorinë astronomike me vëzhgimin gjeologjik për të parë prapa në të kaluarën gjeologjike të Tokës. Kjo i lejoi ata të rindërtonin një histori të thellë të sistemit diellor.
Ditët e Tokës ishin më të shkurtra miliarda vjet më parë, kryesisht për shkak se Hëna ishte më afër planetit tonë.

Kjo bëri që rrotullimi i planetit tonë të bëhej më shpejt se sot, përfunduan studiuesit. Por gjatë historisë së Tokës, hëna është larguar më tej në një proces të njohur si ‘recesioni hënor’.

Ne e dimë këtë falë astronautëve të misionit Apollo, të cilët vendosën reflektorë në Hënë që lejuan shkencëtarët në Tokë të lëshojnë lazer drejt sipërfaqes hënore dhe të masin saktësisht se sa shpejt po tërhiqet hëna. Ndërsa hëna gradualisht rrëshqet, ajo po bën që rrotullimi i Tokës të ngadalësohet. Arsyeja përse ka të bëjë me ndikimin e hënës në baticat e oqeanit.
Ndërsa Toka rrotullohet, graviteti i hënës që rrotullohet rreth planetit tërheq oqeanet për të krijuar baticat e larta dhe të ulëta.
Tërheqja gravitacionale e hënës bën që uji i oqeanit të “shkojë” drejt saj në cilëndo anë të Tokës që është më afër hënës. Në të njëjtën kohë, inercia përpiqet të mbajë ujin në vend. Por graviteti i hënës është më i fortë, kjo është arsyeja pse uji “shkon” drejt hënës. Ndërkohë, në anën e kundërt të Tokës, tërheqja gravitacionale e hënës është më e dobët thjesht sepse është më larg.

Atje, inercia është më e fortë se graviteti i hënës, dhe uji përpiqet të vazhdojë në një vijë të drejtë. Kjo bën që uji të “tërhiqet” larg nga hëna. Forca e kombinuar e gravitetit dhe inercisë së hënës krijon dy ngritje baticore që qëndrojnë në linjë me hënën ndërsa Toka rrotullohet.
Por Toka rrotullohet rreth boshtit të saj shumë më shpejt se sa rrotullohet Hëna. Faktorë të tjerë ndikojnë gjithashtu në rrotullimin e Tokës, duke përfshirë ndryshimin e klimës. Ndërsa temperaturat globale rriten, akulli polar po shkrihet më shpejt se kurrë më parë dhe po rrit ujin në oqeanet e Tokës .

Kjo ka bërë që Toka të zgjerohet edhe më shumë rreth mesit, dhe kështu të ngadalësojë edhe më shumë rrotullimin e saj. E gjithë kjo do të thotë se ditët e Tokës po rriten në mënyrë graduale. Ndryshimet janë mjaft të vogla sa nuk do t’i vëmë re. Por gjatë miliona viteve, këto ndryshime të vogla do të shtohen, duke shtuar një orë më tepër në ciklin ditor të Tokës.