Veliaj në autobus, por shtetit po ia ndjejmë erën…
Kryebashkiaku Erion Veliaj ka inspektuar sërish autobusët e linjës në kryeqytet. Por realiteti, që sheh Veliaj është i ndryshëm nga ai, që përjetojnë cdo ditë banorët e Tiranës. Komisioni parlamentar për hetimin e privatizimit të CEZ-it u mblodh në seancën e rradhës, por ajo, që u zbardh nga mbledhja, ishin vetëm akuzat dhe fyerjet reciproke. Kryeministri Rama dhe disa ministra të kabinetit u takuan me debitorë të energjisë elektrike, të cilët nuk i kursyen lëvdatat për qeverinë, duke u shprehur, se po ndjejnë erën e shtetit.

Kamera e fshehtë e “Stop”, paguaj nën dorë dhe shefi të rilidh energjinë.
Grupet e kontrollit të OSHEE-së kanë shkëputur energjinë në një lavazh automjetesh, për shkak të faturave të papaguara.Por inspektori i zonës afër Freskut, Hysen Nika, të takon me shefin dhe “bujaria” e këtij të fundit ta zgjidh hallin. Kamera e fshehtë e “Stop” tregon, sesi rilidhet energjia, nëse personit të duhur i paguan ca para nën dorë…?!

Kronikë më e zgjeruar:

Emisioni “STOP” që transmetohet nga e hëna në të premte në ekranin e Televizionit Klan, solli këtë të martë nëpërmjet kamerës së fshehtë, sesi mund të rilidhet energjia duke paguar disa para në dorë. Grupet e kontrollit të OSHEE-së kanë shkëputur energjinë në një lavazh automjetesh, për shkak të faturave të papaguara. Por inspektori i zonës afër Freskut, Hysen Nika, të takon me shefin dhe “bujaria” e këtij të fundit ta zgjidh hallin. Kamera e fshehtë e “STOP” tregon hap pas hapi këtë moment.

Punonjësi – Ti je ai i lavazhit?
Qytetari – Unë e kam me qera atë.
Punonjësi – Dëgjo, tani! Që ta dish mire! Në muajin shtator, në muajin dhjetor, ky ka qenë për të prerë, sepse ka pas një faturë … shtatori, në mos gaboj. Para 3 ditëve kishte qenë i mbyllur lokali. Pse ka qenë i mbyllur lokali? Ne e ulëm automatin. Në atë moment na morën në telefon, sot. Të shkoni, sepse objekti është i mbyllur. Se ne e shkrujtëm objekti i mbyllur në letra.
Qytetari – Po. 
Punonjësi – Tani letrat kalojnë online, se kalojnë direkt online. E ne u detyruam për me e bërë, për me e ruajtur vendin e punës tonë. Ne çfarë bëmë, i hoqëm dy fijet aty, jo me e pre në shtyllë.
Qytetari – Po.
Punonjësi – Edhe e lamë momentin, ke ndonjë njeri, për me e futur aktiv?
Qytetari – Joo! Realisht unë s’kam asnjë lloj njeriu, as nuk di, prandaj erdha me biseduar.
Punonjësi – Ore, unë të kuptoj, ku e ke fjalën, po nuk e di, për sa kohë e do ti? Kot! Se unë kam frikë e heq, e zgjatëm i them dhe atij shefit, or ti do të japësh, sa do të japi, se ti s’je duke dhënë miliona euro.
Qytetari – Dëgjomë mua!
Punonjësi – Kafen, që jep sot, ti s’ke leverdi, se s’ke për t’ia shitur për një javë, dhjetë ditë…. Hajde, se po të them unë.
Qytetari – A mund ta mbaj tre muaj?  
Punonjësi – Unë kam nevojë për pesë lekë. Unë nuk kam gjë në dorë, shkurt. Sepse të vije direkt, sepse janë tre, se s’jam duke bërë politikë. Po është Task Forca, Task Forca Rajonale, edhe ne. Edhe me një fjalë, kapin i shohin në sistem dhe na sjellin letrat e na thonë vijnë e na kontrollojnë të tjerët. Se qëllon me të lënë, hajde se po të them unë, ju ka lënë kape lidhe, unë s’jam duke të thënë gjë, unë jam ai, që p.sh. me e lidhur ti, me të denoncuar. Unë kam për borxh të flasësh me të, të jap një person, atë shefin e grupit operativ. Nëqoftëse të mbron ai, se unë nuk kam gjë në dorë, se me qenë kafen e marr vetë unë, nuk dua me gri sallatë, shkurt. Sepse jam shefi i grupit të zonës edhe nuk kam gjë në dorë.
Qytetari – A ke muhabet, a flet ti? Me kë duhet me fol?
Punonjësi – Pasi të marri ai, unë jam në autobus… Do t’i them o …, si të kesh mundësi me e marrë, merre ti një kafe, t’i them unë.
Qytetari – Po.
Punonjësi – Atëherë varet, nuk kam gjë në dorë, se me qenë atë kafe e marr vetë…

BISEDA TELEFONIKE

Punonjësi – Shef, si të kam? Mirë je? Desha me të takuar me një shok timin. Mirë, dil tek materniteti, se erdha edhe të mora. Hajde, se vijmë tani.

Qytetari – Përshëndetje! Si je? A je mirë?
Shefi – Si jeni?
Qytetari – A je mirë?
Shefi – Çfarë bëtë? Si dukesh?
Qytetari – Mirë.
Shefi – Si keni qenë?
Qytetari – Mirë.
Shefi – Lodhur?
Qytetari – Si pa drita.
Shefi – Ah…!
Punonjësi – Ec, se flasim dhe rrugës.
Shefi – Çfarë ndihme do ky tani?
Qytetari – Nëqoftëse është e mundur, që ta mbajë edhe ja tre muaj.
Shefi – Ajo fatura do na nxjerri punë ne. Do të nxjerri punë ty, se ne s’ka ç’a me na nxjerrë. Në momentin, që ti bën një ankesë për mbifaturim, i herë për një muaj, apo dy, apo dy, e ke të sigurtë.
Qytetari – Dhe një muaj thuaj…?
Shefi – E mbaj unë. Dhe një muaj e mbajmë kështu. Deri sa të vijë data e përgjigjes pastaj, në momentin që bën ankesën ti sot.
Qytetari – Shtyhet?
Shefi – Ne e trajtojmë pas 20 ditësh, fillojmë procesin, për ta trajtuar. Pas 20 ditësh, ne procesverbalet i bëjmë gabim dhe u shty dhe 20 ditë tjera, është rrugë e jona, sesi e bëjmë ne.
Qytetari – Mua më intereson, që të kem drita dhe kaq.
Shefi – Ne do bëjmë të pamundurën.
Punonjësi – Ne faktikisht…, ne ia premë.
Shefi – Lavazhin?
Punonjësi – Po ia premë.
Shefi – Po mirë, ikni dhe jepni drita tani edhe….
Qytetari – Si shkojnë këto?
Punonjësi – Çfarë të ka lënë në zemër, leje detyrimet!
Qytetari – Jo, jo! Realisht si?
Punonjësi – Fol tashti… Ne a folëm…?
Qytetari – Ore nëqoftëse jeni veç ju të dy?
Punonjësi – Po ç’ky është ore ç’ke? Se me qenë e kisha bërë…
Qytetari – A je ti, o bos?
Shefi – Nuk jemi t’u pa pazar.
Qytetari – A flas me shokun tënd?
Shefi – Po mirë.

Qytetari – Tani duhet me i dhënë muaj për muaj, apo si?
Punonjësi – Ore jepi një herë tani, se nuk je t’u i dhënë muaj për muaj, ç’a të kesh, ke lekë me vete tani?
Qytetari – Po kam. Sa?
Punonjësi – Sa je i kënaq ti?
Qytetari – Nuk e di unë, o bos, më thuaj sa?
Punonjësi – Jepi 100 mijë lekë, po i pate me vete.
Qytetari – 100 mijë lekë.
Punonjësi – Po jepja dhe më andej….
Qytetari – Në rregull.
Punonjësi – Prit këtu dhe të jap Bujarin me vete.
Qytetari – Kë të duash ti.
Punonjësi – Po do ma sjellësh përsëri këtu.
Qytetari – Po ta sjell unë përsëri.
Shefi – Do e bësh ankesën me datë 23, do sjellësh kartën e indentitetit deri me datën 23, shkoni e bëni, mos mbani procesverbal fare, se deri me 23 e mbaj unë.
Shefi – Rrofsh, rrofsh! Deri me datën 23 nuk ka problem, me datë 23 të më sjellësh kartën e identitetit ose jepja këtyre një fotokopje, do i japim një 5 mijë lekësh atij shokut, aty te Kujdesi për Klientin dhe u kry. Mirupafshim!

Punonjësi – Ç’a bën? Ç’kemi?
Qytetari – Si je? Je mirë? Do shkojmë t’i lidhim?
Punonjësi – E do shkojmë t’i lidhim. A fole me këta, me shefat?
Qytetari – Fola, ju shefat i keni shefa.
Punonjësi – Ti e kap nga brirët tamam, e kap te shefat, nuk merresh me ne, ne s’kemi gjë në dorë.

Ankesa derë më derë për një…dritare…
Lirie Sejdini ankohet në “Stop” për zënien e dritares së shtëpisë së saj.Ajo thotë, se cdo ditë është e detyruar të zgjohet nga muzika e lartë dhe tymi i cigares. Dritaren ia kanë zënë me një kontruksion metalik, për biznes “bar kafe”. Zonja Sejdini është ankuar nëpër institucione shtetërore, por zgjidhja e vetme i ka mbetur emisioni “Stop”.