Nëse mendoni se pandat gjigante e kishin pisk punën, kurseni një mendim për merimangat e vogla parazitare që jetojnë në poret e lëkurës në fytyrat tona, të cilat mund të jenë të destinuara për një qorrsokak evolucionar, sipas një analize të re të ADN-së së tyre.

Kjo është ndoshta lidhja më e ngushtë me një qenie tjetër që shumica prej nesh nuk e dinim kurrë se e kishim.

Merimangat, Demodex folliculorum, e kalon gjithë jetën e saj duke jetuar në folikulat e lëkurës sonë. Gjatë ditës ata ushqehen me sekrecionet tona të yndyrshme të lëkurës, natën largohen nga poret për të gjetur bashkëshorte dhe gjejnë folikula të reja në të cilat mund të bëjnë seks dhe të lëshojnë vezët e tyre.

Nëse mendimi ju bën të dëshironi të lani fytyrën, harrojeni atë. Ju i keni mbajtur merimangat që kur keni lindur – ato kalohen nga nëna tek fëmija gjatë ushqyerjes me gji – dhe jetojnë shumë thellë në pore për t’u larë. Dhe përveç kësaj, ne kemi nevojë për to, thotë Dr .Alejandra Perotti nga Universiteti i Reading, e cila ishte bashkëautore e studimit.

“Ne duhet t’i duam ata sepse ato janë të vetmet kafshë që jetojnë në trupin tonë gjatë gjithë jetës sonë dhe ne duhet t’i vlerësojmë sepse ato pastrojnë poret tona”.

“Përveç kësaj, ato janë të lezetshme”, thotë Dr Perotti.
Më shumë se 90% prej nesh mbajnë merimangat e gjata 0,3 mm në palosjet e yndyrshme në fytyrat tona, shumica e të cilave jetojnë në poret pranë hundës dhe qerpikëve tanë.

Ndoshta jo të gjithë do të pajtoheshin. Merimangat kanë katër palë këmbë të mprehta secila me një palë kthetra. Përtej kësaj, një trup i gjatë si krimb, i cili, nën mikroskop, ndonjëherë mund të shihet duke dalë nga gjëndrat tona të flokëve.

Por ky studim i fundit, i botuar në revistën Molecular Biology and Evolution, ka treguar se sa tepër intime është bërë marrëdhënia e tyre me njerëzit.
Studiuesit analizuan gjenomën e merimangave dhe zbuluan se ai ka numrin më të vogël të gjeneve funksionale nga çdo artropod (insekte, arachnids dhe krustace).

Kafshët janë bërë aq të varura nga pritësi i tyre njerëzor sa gjenomi i tyre po “gërryhet” – i zhveshur në minimumin e gjeneve të nevojshme për të mbijetuar, përfundojnë studiuesit.

Ata zbuluan se gjeni që normalisht rregullon zgjimin dhe gjumin te artropodët ka humbur. Në vend të kësaj, organizmi zbulon ndryshime në nivelet e hormonit melatonin në sekrecionet tona të lëkurës. Ajo ngrihet kur ne flemë, duke i thënë Demodex-it të zgjohet dhe ulet kur zgjohemi – sugjerimi i tyre për t’u kthyer poshtë poreve tona të yndyrshme për darkë.